Toen mijn vader mij maakte
Autobiografische roman van Anneruth Wibaut
Anneruth Wibaut is dochter van gevestigde families. De Wibauten in Amsterdam
en de Guilonards op Waalhaven waar KLM haar thuisbasis had. Ze groeit op
met mooie verhalen en een familigeheim, een gebeurtenis waar angstvallig
over wordt gezwegen: het bunkerdrama.
In Toen mijn vader mij maakte reconstrueert ze de vijf oorlogsjaren van
haar ouders die elkaar kennen van het Amsterdams Lyceum. Wat ze deden in
het verzet, hoe ze verraden werden en de oorlog overleefden.
Na de bevrijding woekert de oorlog door. Het stichten van een gezin blijkt
geen remedie tegen het trauma. Wat Anneruth ook doet of meemaakt, de oorlog
is altijd erger. Ook als haar ouders samen voor de dood kiezen, haar broer
veel te jong sterft en haar achterneef Theo van Gogh op straat wordt vermoord.
Anneruth Wibaut heeft zich er nooit bij neergelegd en is het gevecht aangegaan
met het trauma dat zich voordoet als een levend monster dat altijd en overal
onverwacht tevoorschijn kan springen…
'Toen mijn vader mij maakte, schiep hij ook mijn moeder'
Lees hier de eerste tien pagina's....
Lees
Mooie reacties van lezers:
Je boek geeft goed weer wat de gevolgen zijn van de oorlog en de
periode daarna voor zowel de ouders als de tweede generatie. Voor
mij en ik denk ook voor anderen plaatst het de naoorlogse
familiegeschiedenissen in perspectief. Dank daarvoor!
-Florent van Gogh
Ik leg net jouw boek neer. Zo goed en zo kwaad als het kon: in
een ruk uitgelezen. Ik vind het indrukwekkend, prachtig, verdrietig
en helemaal zoals jij bent. Je zet mij aan het denken over de
invloed van pijn van ouders op kinderen. Daar ben ik nog niet klaar
mee. Ik heb mij als kind gelaafd aan jouw levenslust en energie. Ik
hoop dat het goed met je gaat en ik dank je voor je verhaal.
-Annemariecke Schneider, oud-leerling
Het is een indrukwekkend boek. Je doet de je geliefden recht. Het
is mooi geschreven. Langzaam las ik het, alles met beelden en
kleuren in mijn hoofd, het is wel lang geleden maar ook heel
dichtbij. De mooie en de verdrietige gebeurtenissen, het ontroert
mij nog steeds. Je hebt een bijzondere familie, je bent zelf ook
bijzonder dat dat je dit boek geschreven hebt.
-Geeske Walsma
…een zelden vertoond inlevend beeld van de oorlogsjaren, zoals alleen een schrijver als Hellema dat wist op te roepen. Je leert Frank en Tineke en de anderen kennen, alsof je er tussenin staat. (…) …ook mooi beschreven hoe je ouders naadloos pasten in de mentaliteit en hoop van de jaren zestig met de opkomst van de NVSH en de strijd voor abortus. En hoe de oorlogstrauma’s steeds meer kans kregen om hun leven (en jouw gezinssituatie met je broer Pieter) te gaan beheersen.
-Rob Lückerhof
‘t Leest als ‘n trein ook al is ‘t onderwerp niet echt vrolijk. Werd er zo nu en dan wel wat droevig van. En zo indrukwekkend dat je ‘t zo goed en duidelijk hebt kunnen opschrijven.
-Frieda Barneveld
Allerlei gedachten dwarrelen door mijn hoofd,
en dat komt omdat jij een rijkdom aanboort zowel in taalstijl alsook
in diepgang. Jij geeft zoveel mooie aanknopingspunten om iets over
te zeggen.
-Sipke Witteveen
… je geeft een stem aan een heel grote groep mensen denk ik. Door je boek
heb ik het gevoel dat ik jou, je ouders en de geschiedenis (beter)
heb leren kennen, want het Bunkerdrama was mij niet bekend.
-Vincent
Elzinga